Humo’s Rock Rally was zeker niet de eerste nationale rockwedstrijd. Het is zo'n beetje het vervolg op soortgelijke wedstrijden uit de jaren 60 (crochets heetten die in die tijd) zoals de Gouden Micro, georganiseerd door Het Laatste Nieuws en La Guitare D'or, georganiseerd door La Dernière Heure. In de jaren 70 had je bv. LOF (in Limburg) en later het Belgian Rock Concours van Het Nieuwsblad. Net voor de Rock Rally organiseerden Humo en zijn Waalse tegenhanger Télé Moustique al de First Belgian Punk Contest, waarvan ook een live-LP verscheen. Zo kwam men in 1978 dan uiteindelijk tot Humo’s Rock Rally.
Het begon zoals altijd met een idee. Marc Didden, Guy Mortier en Dirk Vercruysse van de Beursschouwburg zaten rond de tafel en besloten dat ze een wedstrijd wouden organiseren voor jonge groepen, een podium bouwen voor talent, dat anders nooit een kans zou krijgen. Zo gezegd zo gedaan: het idee was er al, nu nog de winnaars. En dat zijn niet de minsten: in ’78 wint Once More, met zanger Alain Tant. In 1980 winnen The Machines, in 1982 The Chrome. 1984: Elisa Waut. In 1986 Peter Pan Band. Ze Noiz haalt goud in ’88 en dankzij de editie van 1990 krijgt Noordkaap een kans: Stijn Meuris grijpt ze met beide handen. En het lijstje blijft groeien: in de volgende jaren wordt het uitgebreid met namen als Charlie 45, Evil Superstars, Novastar, Das Pop en vorig jaar nog Mintzkov Luna.
Wat?
Humo’s Rock Rally bestaat 22 jaar en wordt om de twee
jaar georganiseerd. De Rally zelf duurt zo’n twee maanden. Een maand voor
de preselecties, en een maand voor twee halve finales en de finale. Maar met
de hele organisatie is men een half jaar bezig.
Simpel gezegd kan bijna iedereen meedoen. De enige eis is dat je als
groep nog niets officieel hebt uitgebracht op een geluidsdrager (CD dus).
Hoe kan je je inschrijven?
Lieven Verdin van Fence vertelt: “Eerst en vooral moet je
Humo in het oog houden. Dan kom je bijvoorbeeld een advertentie tegen waarin
staat dat geïnteresseerden hun cassette kunnen opsturen. Op die cassette
zet je zo’n kwartiertje van je beste muziek. Wat je erop zet, bepaal je
volledig zelf, maar eigen nummers zijn sterk aan te raden. Op basis van deze
demo’s (de laatste jaren zo’n 6 à 700-tal) gebeurt dan een
eerste selectie door de ttt-redactie. Hiervan worden zo’n 60-tal geselecteerd
en in Humo gepubliceerd. De groepsleden lezen dus voor het eerst in Humo of
ze geselecteerd zijn of niet."
Maar de weg is nog lang. Vervolgens komen de preselecties. Dat zijn er 10,
verspreid over Vlaanderen. De groepen worden min of meer naar afkomst geplaatst
op een preselectie, zodat elke groep in zijn eigen provincie kan deelnemen.
Als je door deze preselectie geraakt, speel je met je groep op één
van de twee kwartfinales. Op dit moment blijven van de oorspronkelijk 600 groepen
nog 20 over. En dan eindelijk is het zover: geraak je door deze preselecties,
dan behoor je tot de happy few die op de finale-affiche prijken! Dit zijn nog
10 groepen.”
Groepen die mogen deelnemen ontvangen een reglement.
Wat staat daar in?
Bij elke preselectie mogen de uitgenodigde groepen, in een volgorde die ter
plaatse door loting bepaald wordt, drie nummers spelen tijdens hun toegemeten
podiumtijd van 15 minuten. Van die drie nummers mag er maar één
cover zijn, en, wanneer de groep later voor de finale wordt uitgenodigd, mag
nog maar één lied uit de preselectie gespeeld worden. Over de
kwaliteit van die nummers, de technische uitvoering ervan en de podiumprésence
zal een jury, samengesteld uit twee Humo-redacteurs en twee mensen van de Beursschouwburg
een oordeel vellen. Dit leidt tot een slopende deliberatie die leidt tot de
selectie van de groepen die zich op de finale in Brussel mogen aanbieden.
De jury bestaat tijdens alle preselecties uit dezelfde mensen, al wordt het
viertal voor de finale aangevuld met mensen uit de mediawereld. De drie eerst
gerangschikten ontvangen een belangrijke geldprijs, een plaatopname, een tournee,
optredens tijdens de belangrijke zomerfestivals en de aandacht van Humo.