Evil Superstars

Evil Superstars is de groep van Mauro Pawlowski en werd voor het eerst opgemerkt toen het een paar voorprogramma's voor Mucky Pup speelde. De groep kwam in de schijnwerpers te staan toen het de Rock Rally van 1994 won. Datzelfde jaar toerde de groep door Vlaanderen met the Dildo Warheads

De Preselectie De groep speelde een goede préselectie: “The Evil Superstars speelden zowat een thuismatch en werden derhalve op een hartelijk applaus onthaald: maar het enthousiasme bleek volkomen terecht. The Evil Superstars stoeiden op hoogst opwindende wijze met de erfenis van Zappa en The Mothers of Invention: in songs als ‘Delicious rat’ en het heerlijke ‘Satan is in my ass’ slalomde zanger-gitarist Mauro Pawlowski, geruggensteund door een strakke ritmesectie en flitsend toetsenwerk, zwierig en foutloos door een mijnenveld van funk, gitaarrock, jazz en aanstekelijke pop. De heren stuurden me met een blos van geluk op de wangen de nacht in.”

En in een bespreking van de finale noemde Humo hen "de meest vaste en technische begaafde groep muzikanten van de Rock Rally '94 : een kwartet jongeren die niet bang zijn van het podium en een verbazingwekkende variatie aan stijlen en genres mengen met natuurlijke virtuositeit." Hun conclusie : "ze zijn waardige en overtuigende winnaars die zonder twijfel hun plaats zullen vinden in het drukke huis van de Belgische rockmuziek"

In 1995 toeren de Superstars door heel Europa. Hun eerste volwaardige CD "Love is okay" werd uitgebracht in februari 1996. In een bevlogen bespreking van de plaat, schreef het Nieuwsblad : deze CD "is ontsproten aan het brein van één man die ze in Heusden-Zolder ooit nog een standbeeld zullen geven: Mauro Pawlowski. Hij schrijft de muziek, de rest van de groep speelt ze in. Hij schrijft z'n songs door te gaan wandelen in de discotheek in zijn hoofd. Nee, we bedoelen met ,,discotheek'' niet die krochten waar je met een pil achter de kiezen achter de vrouwen aan gaat, we bedoelen de uitleen-discoteek.

Mauro struint door de gangen, snuistert in de bakken en neemt meer mee dan is toegelaten. Beatles, Zappa, de hele top honderd aller tijden, maar evengoed een obscuur B-kanten van één of ander blo fikgezelschap. Of geschifte moderne jazz van Joh Zorn. Of een plaat van Rage Against The Machine of Mariah Carey. Dan komt ie thuis en begint het. Luisteren en horen wat hij kan pikken.
Als je Mauro zou vragen of hij al eens heeft gestolen, dan zou hij zeggen: heb je een weekend vrij, dan kan ik eerlijk antwoorden. Maar voor u denkt dat we vinden dat alles zomaar gepikt is, willen we erbij zeggen dat we niemand kennen die met zoveel stijl pikt als de heer Pawlowski. ...
Evil Superstars maken eigenlijk avant-garde, maar ze weten het zo ontzettend grappig, leuk, pakkend, aanstekelijk en met zoveel oeoeoeoe's en gouden melodieën te verpakken dat het gewoon pop blijft."

Remix Apocalyps E.P., Love is Okay & Boogie Children-R-Us
In 1997 brengen de superstars de "Remix Apocalyps E.P." uit, met daarop de poppy hit "It's a sad sad planet" ("even if you're Michael or Janet").
In april 1998 werd de lang verwachte opvolger op "Love is okay" uitgebracht. De plaat heet "Boogie Children-R-Us" - een referentie naar Boogie Children, blueshelden van Mauro, and Toys-R-Us, een Amerikaanse speelgoedfabrikant.
Het nieuwe album was al klaar in september 1997, maar de release werd uitgesteld wegens "marketing"-redenen.

Als vooruitgeschoven single werd het nummer "B.A.B.Y." uitgebracht : deze song (en de begeleidende video, die werd ingeblikt op de set van een snuff movie) heeft weer voor wat controverse gezorgd : MTV weigert de video te promoten. Misschien zijn zij niet erg tuk op "smart sex with a winner".

Zoals De Morgen schreef : "Mauro Pawlowski is tot de conclusie gekomen dat eenvoud màg. Een onweerstaanbare baslijn en één gitaarrif zijn soms al voldoende om de luisteraar midscheeps te treffen." En zoals Humo opmerkte : "de nieuwe CD van Evil Superstars is uit en hij is schitterend. ... De samples hoeven er niet zonodig meer bovenuit te stijgen, hectische akkoordenwisselingen maken plaats voor één groove. Het blijft even radicaal, maar het klinkt 'professioneler'. 'Professioneler' zoals in 'de groep heeft harder gewerkt en geschaafd en geschrapt, zodat het voor ons minder een inspanning wordt om te luisteren'."

Optredens & The End
In de zomer van 1998 spelen de Evils op bijna alle belangrijke podia van de zomerfestivals in België en Holland (Torhout/Werchter, Lokerse Feesten, Pukkelpop ...), maar temidden van dit alles groeien de geruchten dat er een split op komst is. Op 25 augustus maakt Mauro een einde aan het verhaal : de groep is gesplit en het optreden op Pukkelpop was een afscheidsconcert. Mauro hierover : "De Evil Superstars zijn om zuiver artistieke redenen gesplit. Maar ik snap eigenlijk niet waarom er zoveel oproer rond onze split is ontstaan. Van alle 'succesvolle' groepen verkochten wij de minste platen. Daarnaast traden wij op voor amper twintig tot 25 man. Enkel op Pukkelpop, juist na de bekendmaking van onze split, was er enorm veel animo. Blijkbaar raak je een gevoelige snaar als je aankondigt dat je stopt. Maar zelf vonden we de Evil Superstars een groot succes, vooral omdat we ons goed amuseerden hebben en ons volledig aan de muziek hebben gegeven".