2 Belgen

Deze groep eindigde op een tweede plaats in 1982.
2 Belgen bestond aanvankelijk uit Rembert De Smet (op de gitaar) en Herman Celis (op de drums).

Humo:“…Een groep (De Combi’s) die trouwens met veel belangstelling gevolgd zal worden. Idem dito voor 2 Belgen trouwens, die met hun zwart nummer, hun geel nummer en hun rood nummer (waaronder hun single « Lena ») de zaal alvast naar hun hand konden zetten en daarna ook, en tot vlak voor de beslissende stemronde, de helft van de juryleden konden overtuigen, omdat ze, zo luidt het verslag « dansbaar en dynamisch waren, met zijn tweeën eigenlijk een heel orkest zijn, één van de enige Rock Rally groepen die een zweem van humor lieten blijken, krachtig en gebald ». Nadat het pleit in het voordeel van The Chrome was beslecht werden 2 Belgen unaniem en bij handopsteking met Zilver bedacht.

2 Belgen kregen een platencontract aangeboden door Antler, een Aarschootse firma en brachten daar hun eerste single ‘Quand le film est triste/Lena’ uit. Hiervan werden onmiddellijk zo’n 5000 exemplaren verkocht.

Debuut album
Niet lang daarna (nog steeds in 1982) namen ze een ongetiteld album op. Met hierop als bekendste nummers o.a: "The third from the left in the top row" en "I totter to my feet".

Soulsmasking
Later volgde nog een tweede album, getiteld: "Soulsmasking". Dit album was eerder een teleurstelling, ondanks de single ‘Call me’
De groep, ondertussen uitgebreid met de komst van Jean-Lou Nowé (zang, synthesizer) en Herman Truyens (percussie) kon zelfs rekenen op Chris Whitley op de gitaar (Whitley is een in België wonende Americaan die op dat moment in de groep A Noh Rodeo speelde. Later werd hij een internationaal bekend singer-songwriter)

Op dit moment verliet Herman Celis de groep en werd hij vervangen door de drummer van Tank of Danzig Uli Kraemer.
Rembert ontdekte dat ‘het publiek dat thuis van albums geniet, niet het publiek is dat de albums koopt'. “Soulsmasking" maakte dat duidelijk. Het is zelfs niet meer voldoende dat je album gespeeld wordt op de radio.”

In 1985 bracht de groep "Trop Petit" uit en in 1986 volgde "Sweet and Sour"
Vanaf 1987 kwam de groep steeds minder vaak in het nieuws. Toch was het pas in 1993 dat de groep officieel ‘overleden’ verklaard werd.